Lamia, içimde kopan fırtınalardır, peşi sıra
bereketli yağmurları çağıran...

Adı konulmamış bir sıkıntıdır, hiç bir yere koyamadığım.
Ruhumun derinliklerinde saklamaya hep mahkum ve mecbur kaldığım.

Duygu sağanaklarında gizli bir sevda tohumunun itiraf edilemez,
patlamasıyla uç vermesidir.

Zamansız, mekânsın, imkansız bir aşkın yıllar sonra bile
içte kalan bir dip dalgasıdır.

Lamia, yüreğin derinliklerinde süzülüp tortusu
bende kalan bir şiirin.

Lamia, günahım, feryadım ve ahımdır!